Edukira joan

Marie-Ange Guillaume

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea
Marie-Ange Guillaume
Bizitza
Jaiotza1945eko urriaren 13a (78 urte)
Herrialdea Frantzia
Lehen hizkuntzafrantsesa
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakidazlea

Marie-Ange Guillaume (Frantzia, 1945eko urriaren 13a) kazetari, idazle eta gidoilari frantsesa da.[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marie Ange Guillaume, 1972tik 1976ra, erredakzio-idazkaria izan zen Pilote aldizkarian.[2] Geroago, beregain lan egin zuen zenbait argitalpenetan kolaboratuz: Pilote, Libération, Le Monde de la musique, Madame Figaro, Télérama, eta abar.[3] 1999tik 2004ra, Cosmopolitan aldizkariko erredaktorea izan zen.[4]

1986an, Le Voleur de dentelles eleberria argitaratu zuen (France loisirs).[5] Gazteentzako liburuak ere idatzi izan ditu Seuil Jeunesse argitaletxean: Sacré Raoul (2002)[6], Comment chasser le monstre? Fastoche! (2003)[7] eta Suzanne (2004).[8]

Guillaumek Cosmopolitan aldizkarian 1999tik 2004ra idatzitako kronikak Pocket-ek 2006an Daniel Pennac-en hitzaurrearekin argitaratutako L' Odeur de l'homme: chroniques liburuan jasota daude.[9] Christine Larivière-k, 2015ean, liburua antzerkirako egokitu zuen, Un Chien de ma chienne izenburuarekin.[10]

2012an, Ça m'énerve argitaratu zuen, hainbat egoera amorragarriz umorez jarduten duen liburua.[11][12][13][14]

Urte berean Florence Cestac komikigileak marraztu eta Guillamek idatzitako Qui dit chat, dit chien! komikia argitaratu zen Dargaud argitaletxean.[15]

2013an Tout le cimetière en parle, heriotzaz umorez hitz egiten duen gazteentzako kontakizuna, argitaratu zuen Points argitaletxean.[16][17]

Hurrengo urtean, Aucun souvenir de Césarée argitaratu zuen Le Passage argitaletxean[18], bere ama gogora ekartzen duen lan autobiografikoa.[19][20][21]

Marie Ange Guillaumek William Sheller kantariaren, Pierre Desproges umoristaren eta René Goscinny komikigilearen biografiak ere idatzi zituen: Poésie et Chansons : William Sheller (Editions Seghers, 1989)[22], Desproges, portrait (Points, 2007)[23][24] eta Goscinny (Actes Sud, 2017)[25][26].

Guillaumek dialogista gisa kolaboratu izan du marrazki bizidunetako filmak egokitzen, besteak beste, Les aventures de Lucky Luke, Tous à l'Ouest[27].

2014an, Paristik alde egin zuen, eta gaur egun Sète-n bizi da.[27]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eleberriak eta narrazioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Berrien bilduma[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Biografiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Goscinny (gidoia), Seghers, « Les Auteurs par la bande » bilduma, 1987ko azaroa ISBN 2-232-10113-4
  • William Sheller, Seghers, 1989.
  • Tranches de Lauzier, Dargaud, 1993.
  • Goscinny - Biographie (gidoia), José-Louis Bocquet-ekin idatzia, Actes Sud, 1997ko azaroa; berrargitalpena: Babel Essai bilduma, 2017ko urria ISBN 978-2-330-08712-8
  • Desproges, portrait, Seuil, 2000 ISBN 2757803654

Gazteentzako liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Sacré Raoul, Seuil Jeunesse, 2002 ISBN 2020537907
  • Comment chasser un monstre (gidoia), avec Henri Galeron-ekin, Seuil Jeunesse, 2003ko abuztua ISBN 978-2020588744
  • Mes chers voisins, Nicole Claveloux-ekin, Seuil Jeunesse, septembre 2003 ISBN 2020607433
  • Suzanne, François Roca-rekin, Seuil Jeunesse, 2004 ISBN 2020618192
  • Le Paradis des ours en peluche, Seuil Jeunesse, 2004ko iraila ISBN 2020679752
  • Monsieur, Henri Galeron-ekin, Panama, 2008; gero, Les Grandes Personnes, 2011 ISBN 9782361931131

Hitzaurreak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • René Goscinny eta Gotlib-en Dingodossiers-en hitzaurrea.
  • Fred-en Philémon-en hitzaurrea, 16. liburukia: Le Train où vont les choses..., Dargaud, 2013ko otsaila ISBN 978-2-205-03741-8
  • Préface de Gérard Lauzier-en hitzaurrea (Intégrale 2), Dargaud, 2017ko apirila ISBN 978-2-205-07689-9

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Artikulu hau, osorik edo zatiren batean, frantsesezko wikipediako «Marie-Ange Guillaume» artikulutik itzulia izan da, 2024-05-11 data duen 215153815 bertsioa oinarritzat hartuta. Sartze-datarik ez duten erreferentziak, edo 2024-05-11 baino lehenago datatuak, jatorrizko artikulutik ekarri dira itzulpenarekin batera.
  1. ↑ (Frantsesez) Guillaume, Marie-Ange (1945-....). BnF - Catalogue Général (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  2. ↑ (Frantsesez) «Marie-Ange Guillaume (auteur de Monsieur)» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  3. ↑ (Frantsesez) «Marie-Ange Guillaume» Éditions Dargaud (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  4. ↑ (Frantsesez) «Marie-Ange Guillaume» Evene.fr (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  5. ↑ (Frantsesez) «Le Voleur de dentelles - Marie-Ange Guillaume» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  6. ↑ (Frantsesez) «La langue en fête jeux de mots (4) Basé sur Jean de La Fontaine Les fables en prose de Raoul le Taxi» Le Soir 2003-03-20 (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  7. ↑ (Frantsesez) «Comment chasser le monstre ? Fastoche !» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  8. ↑ (Frantsesez) «Suzanne - Marie-Ange Guillaume» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  9. ↑ (Frantsesez) «L'odeur de l'homme - Marie-Ange Guillaume» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  10. ↑ (Frantsesez) «Buellas. Le théâtre en plein air a trouvé ses adeptes» www.leprogres.fr 2015-07-19 (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  11. ↑ (Frantsesez) De Larminat, Astrid. (2012ko abenduaren 20a). «"Ça m'énerve, de Marie-Ange Guillaume» Le Figaro Littéraire.
  12. ↑ (Frantsesez) Buisson, Jean-Christophe. (2012ko irailaren 28a). «Le coup de cœur du Fig Mag : L'énervée» Le Figaro Magazine.
  13. ↑ (Frantsesez) Estebe. (17 novembre 2012). «Humour. Marie-Ange Guillaume, Ça m'énerve...» Tribune de Genève.
  14. ↑ (Frantsesez) Erredakzioa. (2012ko urriaren 19a). «La semaine littéraire : « Oui, mais toi, tu es payée à lire des livres ! »» Le Soir.
  15. ↑ (Frantsesez) «Un livre au poil!» leparisien.fr 2012-09-30 (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  16. ↑ (Frantsesez) «Tout le cimetière en parle - Marie-Ange Guillaume» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  17. ↑ (Frantsesez) Hakem, Tewfik. (2011-03-23). «Littérature : Marie-Ange Guillaume / Essais : François Leimdorfer» France Culture (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  18. ↑ (Frantsesez) «Aucun souvenir de Césarée - Marie-Ange Guillaume» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  19. ↑ (Frantsesez) Civiel, Quentin. (2014ko urriaren 24a). «Renouer avec sa mère défunte» Le Monde.
  20. ↑ (Frantsesez) Vavasseur, Pierre. (2014ko azaroaren 16a). «Autopsie de l'oubli» Aujourd'hui en France.
  21. ↑ (Frantsesez) Peras, Delphine. (2014ko azaroaren 19a). «Session de rattrapage. Ma mère, ma mémoire» L'Express.
  22. ↑ (Frantsesez) «Poésie et Chansons : William Sheller» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  23. ↑ (Frantsesez) «Desproges, portrait - Marie-Ange Guillaume» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  24. ↑ Bertrand de Saint-Vincent. (25 novembre 2000). «Pierre Desproges, l'homme au rire cassé» Le Figaro Magazine.
  25. ↑ (Frantsesez) «Goscinny - Marie-Ange Guillaume» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
  26. ↑ (Frantsesez) Erredakzioa. (1997ko azaroaren 5a). «René Goscinny : deux biographies vingt ans après» Le Figaro.
  27. ↑ a b (Frantsesez) Valette, Lise. (2014ko abuztuaren 27a). «Sète : l'écrivain Marie-Ange Guillaume ne fait pas dans la guimauve» Midi Libre.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.chped.com/w/index.php?title=Marie-Ange_Guillaume&oldid=9816763"(e)tik eskuratuta