Elektroizale
Elektroizalea da erreakzio organikoetan elektroi-pare bat hartzeko joera duen talde edo konposatua; lotura kobalente bat eratzen du elektroi-emailearen bi lotura-elektroiak onartuta. Elektroizaleek nukleozale baten elektroi-populazio handieneko atal bati egiten diote eraso[1].
Elektroizale gehienak positiboki kargatuta daude, karga partzial positiboa duen atomo bat dute edo elektroi-zortzikoterik ez duen duen atomoren bat dute.
Elektroizaleen eta nukleozaleen arteko elkarrekintzak adizio- edo ordezkazpen-erreakzioen bidez jazotzen dira.
Sintesi organikoan gehien usatzen diren elektroizaleak hauek dira: katioiak, polarizatutako molekula neutroak (HCl, alkilo-haluroak edo karboniloak), polariza daitezkeen molekula neutroak (Cl2 edo Br2), oxidatzaileak (perazidoak), zortzikotearen araua betetzen ez dituzte espezie kimikoak (karbenoak eta erradikalak) eta Lewisen azido batzuk (BH3)[2].
Adibideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Electrophilic_addition_of_HCl.png/654px-Electrophilic_addition_of_HCl.png)
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a8/Toluol_%28elektrophile_Substitution_HNO3%29.png/500px-Toluol_%28elektrophile_Substitution_HNO3%29.png)
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Benzen_acylowany.svg/501px-Benzen_acylowany.svg.png)
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ «ZT Hiztegi Berria» zthiztegia.elhuyar.eus (Noiz kontsultatua: 2021-02-19).
- ↑ Anakabe, Eneritz & Arrasate, Sonia. (2012). Kimika organikoa. EHU, 4-85 or. ISBN 978-84-9860-672-0..